ผมมีโอกาสได้ร่วมงานกับคุณหญิงทุกปี อย่างต่อเนื่องกันมาถึง 7 ปี
กับโครงการ จินตนาการ สืบสาน วรรณกรรมไทยกับอินทัช
ทุกครั้งที่ได้เจอ ทุกปีที่ได้คุยกับคุณหญิง ผมไม่กล้าบอกคุณหญิงว่า ...
ผมอ่านวรรณกรรมของคุณหญิงหลายเรื่องมาก ...
ด้วยความที่ว่า แต่ก่อนอยู่ต่างจังหวัด เวลาไปเช่าการ์ตูนอ่าน พี่สาวก็จะเช่านิยายของนักเขียนดังๆ มาอ่านด้วยกัน พอผมอ่านการ์ตูนจบ ว่างๆ ก็…เอาวะ หยิบมาอ่านหน่อยสิ ทำไม เล่มก็หนาๆ สนุกตรงไหน?!?
อ่านไปอ่านมา กลายเป็นผมรอคอยที่จะอ่านเรื่องต่างๆ ต่อจากพี่สาว จนถึงขั้นบางครั้ง รีบชิงอ่านก่อน เพราะถ้าเริ่มแล้วมันยาวววว 555
จะเป็นเรื่อง ดั่งดวงหฤทัย คู่กรรม ทวิภพ เงา รอยอินทร์ … ฯลฯ คือ แบบว่า แฟนคลับเลยละครับ ❤ #ทมยันตี
และสุดท้าย ผมจำได้ว่าผมได้บอกสิ่งที่ผมตั้งใจบางอย่างกับคุณหญิง และ เฝ้ารอที่จะทำตามฝันนั้นนะครับ..
ขอบพระคุณมากๆนะครับ ที่สร้างสรรค์ผลงานดีๆ มากมาย ที่ทำให้คนไทย และเด็กตัวเล็กๆ คนนึงอย่างผม ได้มีวรรณกรรมดีๆ อ่าน
สุดท้ายนี้ผมนึกถึงคำคม หรือที่เค้าเรียกกันแบบคนสมัยก่อนว่า #วรรคทอง ของนิยายแต่ละเรื่อง…
ประโยคจากบทละครมากมายที่ตรึงอยู่ในความทรงจำ…
“โปรดไปรอ ที่ตรงโน้นบนท้องฟ้า ท่ามกลางดวงดาราในสวรรค์ ข้ามขอบฟ้าดาวระยับนับอนันต์ จะไปหาคุณบนนั้น ฉันสัญญา....."
จากบทประพันธ์ เรื่อง #คู่กรรม
ขอร่วมอาลัยรักกับการจากไป ของยอดนักเขียนแห่งยุค
#ทมยันตี
เพื่อนๆ พี่ๆ นึกถึงวรรณกรรมเรื่องใดของคุณหญิงบ้างครับ
…
ด้วยรักและอาลัย
อาร์ม พิพัฒน์ & น้ำฝน พัชรินทร์
ปล. สิ่งที่ผมเรียนคุณหญิงไว้ วันหนึ่งผมจะทำให้ได้นะครับ
Search